Robert van westendorp

Geboren in 1951 op Java, Indonesië.
Opleiding aan de Rietveld Academie te Amsterdam
Koninklijke Academie voor de Beeldende Kunsten te Den Haag
Hogeschool voor de Beeldende Kunsten te Utrecht.

Op bezoek in zijn atelier, toen ik de eerste keer zijn schilderijen te zien kreeg, was ik bijzonder onder de indruk. Kippenvel!
In het gesprek dat er volgde vertelde Robert mij dat hij eigenlijk nog nooit geëxposeerd had. Wel verscheidene keren had meegedaan in een groepstentoonstelling maar nog nooit alleen. Dat verbaasde mij zeer wanneer je de kwaliteit van zijn werk in ogenschouw neemt. Museaal bijna, zijn schilderijen
horen mijns inziens in alle grote collecties opgenomen te worden.
Robert van westendorp is dus onbekend. En dat ligt natuurlijk voor een groot gedeelte aan hemzelf, eigenlijk geheel aan hemzelf. Daar wil ik verandering in brengen. We kwamen tot de afspraak voor een expositie bij mij in de galerie te Breukelen. Deze loopt inmiddels en inderdaad zijn de mensen zeer onder de indruk van de schilderijen van Robert van Westendorp.

Een schilderij van Robert van Westendorp, zo vertelde ik ook in mijn introductie van Robert tijdens de opening van deze expositie, is niet zomaar een gezellig gekleurd plaatje voor boven de bank. Dit kopen, is zeer serieus werk. Dat vereist kennis, durf en een eigen mening. Het verschil voelen en kennen tussen Kunst en kunstig gemaakt.
Robert schildert mensen in hun ‘naakste’ hoedanigheid. Hij toont ons de kwetsbaarheid van de mens. Wij, de toeschouwer, kijken wellicht naar ons voorland, naar een medemens met onvolkomenheden, oud door leeftijd, zwak door een gebrek, in zichzelf gekeerd, afhankelijk, kwetsbaar. Wellicht voelt het alsof er ons een spiegel voorgehouden wordt. Een beetje de sfeer die de foto’s van Rineke Dijkstra oproepen.

Natuurlijk was ik van tevoren bedacht op de te verwachten reacties van klanten en bezoekers van de galerie. Dit wordt, nu althans nog niet, geen kaskraker terwijl de kunstenaar en ik hier ons brood mee moeten verdienen). Dat zal veranderen, daar ben ik van overtuigd. Kwaliteit verloochend zich niet en zal uiteindelijk aan het langste eind trekken.

Dat moment, die eerste keer in zijn atelier, die ontroering, die onvergetelijke indruk die de schilderijen op mij maakten, dat wilde ik laten zien aan mijn klanten, aan de bezoekers van de galerie, eigenlijk aan iedereen.
Je hoeft het van mij niet persé mooi te vinden, dat kan ook zeker niet. Maar je kunt er niet omheen er iets van te vinden. Het kan niet zo zijn dat het je niks doet.
Definitie van Kunst is niet ‘een mooi schilderij’ of een ‘goed beeld’. Kunst moet je raken, in het diepst van je ziel. Dat is waar het om gaat en dat gebeurt hier.

Peter Leen
Breukelen, 29-11 2007