De schilder Hermanus

Utrecht, de bakermat van het Nederlands Magisch Realisme met Pyke Koch en het Surrealisme van de schilder Joop Moesman.
Beide schilders hebben tevens aan het begin gestaan van de Utrechtse school.
Deze eerste generatie figuratieve fijnschilders heeft in de beginjaren ‘60 de stroming Lyrisch Realisme voortgebracht met onder andere Peter van Poppel, Peter Vos, Dirkje Kuik, Charles Donker en de ‘naïeve’ schilder Dolf Zwerver.
Hun oeuvre is voor de huidige 3de generatie een dagelijkse zoete last en het werk van Hermanus is hier onlosmakelijk mee verbonden. Regelmatig is er nog een echo te bespeuren van deze schilders en Hermanus werkt al schilderende om deze niet geringe bagage ten dienste te maken van een geheel eigen ingeslagen weg.

Het Poëtisch Realisme

Ondanks dat het werk van Hermanus in deze Utrechtse fijnschildertraditie staat, is er in de wereld die de schilder oproept ditmaal geen plaats voor schaduw, kwaad, lelijkheid, ziekte en nacht.
De schilder kijkt met enige melancholie en een stil verlangen naar het verleden van dromen, illusies en fantasieën.
Hoe het verder ook zij … in elk schilderij vindt men bezieling en is er een naïeve verstilde poëzie te ontdekken.

In alle rust werkte deze bevlogen schilder gestaag door aan dit niet onbelangrijk oeuvre van oorspronkelijke werken, tot zijn overlijden in 2017.